اسلام همین است که از آن بخون و خرافه نشسته ایم!- گیل آوایی

زخم کاری اندیشه ها و توﱢهُم های اسلامی بر پیکر ما ایرانیان گویی چنان ماندگار شده است که بجای مرهم بر آنها در هر دوره یا مرحله مبارزات ما ایرانیان برای برپایی جامعه ای انسانی و رهایی از قهقرای فرهنگی و خرافه های خفقان آور دورهای تا مغز استخوان بیگانه با ساخت و بافت اصل و ریشه ی ما ایرانیان، نمک پاش این زخمها بدست بسیارانی از خود ما و بر ما شده و می شود و نیروهایی که باید برای بالندگی و پیروزی بر دشمن هزار رنگ این آب و خاک صرف شود، به پرداختن به چنین اندیشه ها و باورهای اندوهبار می شود و از چاله به چاه کشانده می شود.

نمونه های چنین اندیشگی و نیروها و چهره های باورمند به همین اسلام خونبار آنقدر زیاد و در هر دوره از تاریخ بر گرده ما ایرانیان سواری گرفته و راه ما را به بیراهه کشانده اند که دیگر برای اثبات این گفتمان نیاز به وا کاوی و رو کردن آنها نیست. از همان خشت نخست بت پرستی به پروردگار بی همتا قالب کردن بگیر تا قتلها و برده کِشی و برده کُشی و سرداران جهل و جنایت و غارت، بنای کج این دین نفرت و انتقام و بندگی است که تا امروز کج رفته و کج مانده است و عجبا که با یدک کشیدنهای فلسفی و کاوشهای علمی! جاهلانه ترین پرورشگاهها را حوزه های علمیه و خرافه مست ترینها را عالم ربانی کرده اند!

در همین تاریخ معاصر ما از زمان مشروطیت به این سو بسیاری از همین باورمندان و حتی یدک کشان ِ روشنفکر از نوع دینی اش، در بزنگاههای خیزشهای اجتماعی، خاک در چشم ما و سرزمین ما پاشیده اند. از فضل الله نوری تا آیت الله کاشانی و از آیت الله خمینی خون آشام تا آیت الله های رنگ و وارنگ تا امروز ِروز حکومت خفقان و خون اسلامی و از جلال آل احمد و شریعتی بگیر تا انواع سفسطه گران ِ چرخ زن در دایره ی همان خرافه و نظریه پردازی های بزک گرانه اسلامی، هر یک راه اندیشگی و بالندگی را به بیراهه کشانده و می کشانند و چونان بیماری ِعلاج ناپذیری در پیکر ما و جامعه ی ما میدان داری می کنند.

یکی دمکراسی اسلامی می بافد، یکی حقوق بشر اسلامی، یکی در اوج خفقان و سرکوب و خون آشامی اسلامی، اسلام به نماد مبرا از خون و نفرت و سرکوب و نابرابری، بقول خودشان جانماز آب می کشد، یکی در پیچ و تاب واژه ها و تعابیر و تفاسیر آسمان ریسمان بافی، اسلام را از اینهمه جنایتی که رفته و می رود، چهره تطهیر می کند این میانه فکر و روح و جان جوان ایرانی که برای رهیدن از تار تنیده شده از خرافه و جهل و خونباری همین دین و اندیشه و فرهنگ اسلامی، جان فشانه به میدان آمده را چونان سم هماره تاریخی، می آلاید و راهش را به بیراهه می کشد.

نمی دانم ناکارآمدی اسلام تا کجا باید باشد تا این اندیشه ورزان هزار پهلو، تن به حقایق و واقعیت های خونبار اسلام دهند که اسلام همین است که از آن بخون نشسته ایم. اسلامی که اینهمه گودرزی به شقایقی ربط داده و می دهد، همین است که با پوست و گوشت و استخوان خود زخم کاری اش را حس کرده و تاوان می دهیم اسلام ریشه اینهمه نفرت و قتل و غارت و ریاکاری و دو رویی و بی چشم و روییست که ما و سرزمین ما را به چنین روز سیاهی نشانده است.
الله سمبل شلاق و شکنجه و تجاوز است. اسلام با همه ی نمادهای ریش و محاسن و قرآن و آیه و وحی و پیغمبر و امام و امامزاده اش، مادر همین جنایتکاران از خمینی تا مصباح است. کشتارها و تجاوزها و فرزند کشی و زن کشی و تجاوز و مجازاتهای هولناکی که حتی تصورش مو بر تن هر انسان ِ حتی با ذره ای از حس انسانی راست می کند، نمادهای برآمده و بجا مانده از همین تفکر و فرهنگ هولناک و متعفن است.

وقتی اینهمه بخون نشسته و داغ هزاران جان شیفته بر دل خود داریم، وقتی اینهمه خاورانهای وطنمان سیاوشان پرپر شده مان را در دل خاک دارد، وقتی اینهمه غارت و ریاکاری و ستمهای خانمان برانداز در سرزمین ما روی داده و می دهد و فرهنگ روزمره ی مشتی دینخویان اسلامیست، آنهم در مقابل چشم همه ی این اندیشه ورزان و باورمندان و حتی آیت الله ها و مراجع تقلید و آخوندهای با و بی عمامه، و ناکارامدی اسلام با هر شکل و بزک و اصل و فرعی که بگویند و بخواهند و ادعایش را داشته و بدارند، بر همگان روشن است، چه ادعا و راه جوییِِ حقوق بشر اسلامی، دمکراسی اسلامی، قوانین مدنی اسلامی و نُرمهایی که به هیچ روی و تفسیر این دین خونبار نمی گنجد، است که هنوز بر همان تفکر و اندیشه پا می فشارند و بر مردمان بخون نشسته ی سرزمین ما راه می نمایانند.
براستی ناکارآمدی اسلام تا کجا باید باشد که این حضرات صادقانه حداقل با خودشان برخورد کنند که اسلام همین گند متعفنیست که اینهمه جنایتش را بر ما و سرزمین ما آوار کرده است. یک نقطه، یک دوره، یک جا و یک روز و یک نمونه نه در تاریخ و نه در همین امروز، نیست که از اسلام گلی به سر بشر یا جامعه بشری زده شده باشد یا زده شود. هر چه دورویی، هرچه ریاکاری، هر چه نابرابری، هرچه فقر، هرچه غارت، هرچه سیر قهقرایی فرهنگیست نشان از همین دین و باور و اندیشگی دارد. از انواع بن لادن بگیر تا خمینی و خامنه ای! پلیدی و مرگ و نیستی و تعفن از آن می بارد.

اسلام جنایتبار تر از آن است که بتواند راهی به رهایی انسان بنماید. اسلام در سرزمین من ایران، نماد جهل و خرافه و نفرت و قتل و غارت و ریاکاری و شکنجه و تجاوز و فقر و خیانت است. اسلام همین گندیست که حکومت اسلامی آینه ی تمام نمای آن است.

اگر ذره ای به شرافت انسان پای بندید با اسلام پناهی و اسلام راه نمودنهایتان، نمک بر زخم ما نپاشید. ما از اسلام تان بخون و تباهی نشسته ایم. پیش از راه نمودن به مردم و سرزمین ما؛ به جنایتکارانتان برسید که دمار از روزگار انسان امروز در آورده اند. حکومت اسلامی نه فقط ننگ ما ایرانیان که ننگ بشریت است. و اینهمه شرماگینی بس نیست که دست از سر ما و سرزمین ما بردارید تا خود راه ما را از دل فرهنگ و نمادهای ملی خود بجوییم!؟

گیل آوایی

هیجده اسفند 1389