باران

مئ آیی
می روی
گاه و
بی گاه!
چون نسیم می وزی

آواز حضور تو
می پیچد
در سکوت جنگلی ام
آنگاه
که باخش خش خیال
می رقصی!
اما
ابری نیست در پی
و بارانی هم
تنها
چشمان من است
که از بئ تابی
می باراند!